Jarenlang heb ik met anderen geknokt voor het behoud van het voormalig Postkantoor in ‘s-Gravenzande. Binnen de raad was er maar bij enkele partijen oog voor de cultuurhistorische waarde van het pand. Tot mijn grote frustratie moest een karakteristiek pand, ondersteund door deskundige rapportage, wijken voor weinig bijzondere nieuwbouw. Het heeft mij er destijds toe gebracht actief te worden in de lokale politiek.
Soms hoor ik achteraf politici van toen nog krokodillentranen laten over verloren gegaan historisch erfgoed, of over Westlandse cultuur. Kom er nog maar eens om! Cultuur is meer dan een vlaggetje in of bij de raadszaal.
Westland kent slechts een beperkt aantal Rijksmonumenten. Een ervan is de fruitmuur langs de Poeldijkseweg in Wateringen nabij Sonnehoeck. 
foto van Dennis van Schie, WOS
Al jarenlang een bouwval. Meerderen hebben het over een hoop stenen, weg ermee. Maar in de beschrijving van het Rijksmonument staat wat anders:
“De fruitmuur is van algemeen belang vanwege de cultuurhistorische waarde als element in de ontwikkeling van de teelt van leifruit. De druivenmuur is van algemeen belang vanwege de architectuurhistorische en typologische waarde als goed voorbeeld van een karakteristieke Westlandse fruitmuur met nissen, verbonden met de geschiedenis van de Westlandse tuinbouw, die zowel regionaal als nationaal van grote betekenis is. De druivenmuur is gaaf in hoofdvorm en materiaalgebruik.”
“Alles van waarde is weerloos.” schreef Lucebert. Van de 600 km druivenmuur is deze 100 meter de laatste droeve erfenis, nog in bezit van de gemeente. Daar had wel wat beter voor gezorgd mogen worden. Het is tekenend hoe het Westland zijn cultuur waardeert. Zorgplicht blijkt in het Westland weer eens een ondergeschoven kindje. Dinsdag komt het in de raad, met de vraag of de gemeente het monument herstelt, opnieuw bouwt met verlies van de status of helemaal verkwanselt. Binnenkort hier een vervolg.